-
1 wyjąwszy coś
за исключе́нием чего́-л. -
2 wyjąć
глаг.• выбрасывать• вынуть• вытащить• извергать• изъять* * *wyj|ąć\wyjąćmę, \wyjąćęty сов. вынуть;вытащить;\wyjąć z kieszeni вынуть (достать) из кармана; \wyjąć gwóźdź вытащить гвоздь;
● \wyjąćąwszy coś за исключением чего-л.;\wyjąć spod prawa поставить (объявить)вне закона
+ wydobyć* * *wyjmę, wyjęty сов.вы́нуть; вы́тащитьwyjąć z kieszeni — вы́нуть (доста́ть) из карма́на
- wyjąć spod prawawyjąć gwóźdź — вы́тащить гвоздь
Syn: -
3 wyjmować
impf ⇒ wyjąć* * ** * *ipf.1. (= wyciągać) take out, remove; get out; ( listy) collect; wyjmować coś z kieszeni take sth out of one's pocket; z ust mi to wyjąłeś pot. you took the words out of my mouth.2. (= wydzielić) extract; separate; remove.3. przest. (= wykluczać) exclude; wyjąwszy kogoś lit. apart from sb, except sb, sb excepted.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyjmować
-
4 wyj|ąć
pf — wyj|mować impf (wyjmę, wyjęła, wyjęli — wyjmuję) vt 1. (wydobyć) to take [sth] out, to take out, to remove- wyjmować ciasto z pieca to take the cake out of the oven- wyjąć kulę z rany to remove a bullet from a wound- wyjąć książkę z półki to take a book off a shelf2. książk. (wyodrębnić) to take [sth] out, to take out, to extract [fragment tekstu]- zdanie wyjęte z kontekstu a sentence taken out of context3. książk. (wykluczyć) to exempt (spod czegoś from sth)- wyjąwszy kogoś/coś with the exception of a. except for sb/sth■ wyjęty spod prawa outlaw- wyjmować kasztany z ognia (cudzymi rękami) to pull chestnuts out of a fire (with a cat’s paw)- nie wyjmować papierosa z ust pot. to chain-smoke- z ust mi to wyjąłeś pot. you took the words out of my mouthThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyj|ąć
См. также в других словарях:
wyjąć — dk Xc, wyjąćjmę, wyjąćjmiesz, wyjąćjmij, wyjąćjął, wyjąćjęła, wyjąćjęli, wyjąćjęty, wyjąćjąwszy wyjmować ndk IV, wyjąćmuję, wyjąćmujesz, wyjąćmuj, wyjąćował, wyjąćowany 1. «wydostać, wydobyć, wyciągnąć coś z czegoś, spod czegoś» Wyjąć pieniądze z … Słownik języka polskiego
wyjątek — m III, D. wyjątektku, N. wyjątektkiem; lm M. wyjątektki 1. «rzecz niezwykła, odróżniająca się od innych, odbiegająca od normy; ktoś różniący się od innych pod jakimś względem» Był chlubnym wyjątkiem na tle nieciekawego otoczenia. Wybitne dzieła… … Słownik języka polskiego
